We rijden er vaak langs, het is op weg naar vriendinnen van ons. Het ziet er mooi uit, een heuvelachtig landschap, begroeid met dennenbomen (grove dennen). Niets om je over op te winden. Nooit aanvechting om daar nu te gaan wandelen. Maar toen vonden die vriendinnen (ook fervent wandelaars) een rambla in hun wandelgebiedje achter hun huis. Zij zijn het een oase gaan noemen omdat het daar ineens veel groener is en omdat het dieper ligt is het veel natter, er stroom zelfs water. Deze rambla loopt tussen de bergen door naar het gebied waar ik het over had.
En dus ontstond het idee om daar toch maar eens te gaan wandelen. Na wat voorwerk van de vriendinnen, die daar toch op loopafstand vandaan wonen, zijn we er twee keer gaan wandelen. De tweede wandeling was natuurlijk het mooist.
