Het moest er een keer van komen. Als theaterliefhebbers in Nederland, konden we natuurlijk in Spanje niet verstek laten gaan. Gewapend met veel overmoed en lef zijn we met vriendinnen, naar een uitvoering van een lokale amateurgroep gegaan. Op het programma stond deze week: Medea en Los Pelópidas. Wij zijn naar de laatste gegaan. Vooraf had ik opgezocht wie dan die Pelópidas zou zijn maar, wat ik gevonden heb, daar ging het helemaal niet over.
De voorstelling vond plaats in een oude marmergroeve, in Pinoso bekend als: La Cantera, wat dan ook steengroeve betekent.
De groeve is gelegen in een mooi gebied, waar vroeger marmer gedolven werd. Lang geleden zijn de groeves echter uitgeput en/of het overgebleven marmer is van te slechte kwaliteit om commercieel aantrekkelijk te zijn. Tijd voor moeder natuur om weer terug te nemen wat ooit van haar was. Tijd heeft ze inmiddels genoeg gehad om het weer over te nemen en dat is te zien. Vanaf de parkeerplaats was het even een tippel naar de theatergroeve, maar ook dat is een mooie wandeling.
Eenmaal aangekomen liep de tribune snel vol en even daarna begon het spel. Het betrof een komedie die het leven en de adel in het Griekse Thebe op de hak nam. Hier en daar begrepen wij zelfs grappen en we hadden zelfs door dat de lokale (Pinoso) en provinciale (Alicante) overheden en passant op de hak genomen werden.
De man met de blauwe pruik was Fideos, niet te verwarren met het Spaanse woord voor pasta/noedels (maar daar ging dan wel weer een grap over).
Natuurlijk zetten ook de goden hun beste beentje voor, hierboven: Cupido zonder pijl en boog.
En natuurlijk moest er ook oorlog gevoerd worden. De gevolgen daarvan in deze foto.
